Gemeenschapsdienst voor langdurig werklozen? De Ronde Tafel Arbeidszorg reageert met een schrijven aan de onderhandelaars en een persbericht.
De gelekte passage uit de Vlaamse onderhandelingsnota over gemeenschapsdienst deedde gemoederen hoog oplaaien. Logisch, want wars van alle wetenschappelijke inzichten, blijft men zich vastklampen aan de idee ‘voor wat hoort wat’. Het is immers al voldoende bewezen dat gemeenschapsdienst in landen waar het werd ingevoerd, weinig tot geen effect heeft op de arbeids(re)integratie van inactieven. Het lijkt een symbool dossier te zijn geworden dat een antwoord moet bieden op het tanende solidariteitsgevoel bij de werkende, die zich afvraagt hoe lang het nog haalbaar is de circa 300.000 werkzoekenden en 100.000 leefloners te onderhouden, zeker wanneer ons bericht wordt dat het aantal langdurig zieken in België (+ 12 maand) de kaap van 400.000 heeft overschreden. En toch zou het meer kunnen zijn dan een symbooldossier, stelt de Ronde Tafel Arbeidszorg in een persbericht.
Daarnaast bezorgde de Ronde Tafel een schrijven aan de Vlaamse onderhandelaars, waarin ze zich, onder bepaalde voorwaarden, voorstelde als bondgenoot voor de invoering van een emanciperende gemeenschapsdienst die mensen met een zeer grote afstand tot de arbeidsmarkt stimuleert stappen te zetten op de participatieladder.
